به امیدخدا ازین ببعد در کاغذرنگی کارگاه شعری خواهیم داشت  با درس های استاد سید مهدی حسینی:)


جلسه اول:
یکی از مشکلات بزرگ شاعران نوجوان و جوان، تقلید از زبان بزرگان شعر است. آنها می خواهند مثل حافظ و سعدی و انوری و صائب شعر بسرایند تا مخاطبان باور کنند که آنها هم مثل حافظ و سعدی و انوری و صائب شاعرند!
اما این روش اصلاً درست نیست!
به یاد داشته باشیم که شعر، بیان رازهای درون و باورهای قلبی ماست که قرار است برای همدلان و همزبانان مان بیان کنیم به همین دلیل باید به زبان خودمان ساده و صمیمی حرف بزنیم نه با زبان حافظ و سعدی و انوری و صائب!
نکته دیگر این که تکرار حرف های حافظ و سعدی و انوری و صائب که هنر نیست! وقتی هنر اتفاق می افتد و شکل می گیرد که نوآوری و خلاقیت در آن ظهور یابد. در تکرار حرف دیگران، چیزی به نام نوآوری وجود ندارد و شاعری که سعی دارد به زبان بزرگانی چون حافظ و سعدی و انوری و صائب شعر بگوید، در همان قدم اول، راه رسیدن به شعر واقعی را بر خود مسدود کرده است.
البته به شاعرانی که تلاش دارند مثل حافظ و .... شعر بگویند، باید تبریک بگوئیم؛ زیرا دورنمایی وسیع و آینده ای روشن را برای خود ترسیم کرده اند؛ اما شرط  مثل حافظ و سعدی و انوری و صائب شاعر شدن، تقلید از زبان آن ها نیست! بلکه باید روش ها و تکنیک های آنان را بیاموزیم و با زبان خود شعر بگوئیم.
اولین درسی که از حافظ و سعدی در شاعری باید آموخت، ساده گوئی و صمیمی سرائی است. استفاده از الفاظ قُلمبه و نامأنوس با ذهن ها، اصلاً روش درستی نیست و باعث خستگی ذهن مخاطب و فرار او از شعر می شود.
بنابر این در درس امروز تلاش می کنیم ساده و صمیمی شعر بسرائیم. باید درست مثل حرف زدن – که خیلی راحت با معلم، والدین و دوستانمان با آنها سالم ولی صمیمی حرف می زنیم- بتوانیم حرف هایمان را بب زبانی دل نشین در قالب شعر بیان کنیم.
 در این جا چند نمونه از ساده سرائی را برایتان نقل می کنم:
نمونه (1)
باغ سبز است و آسمان آبی ست
جان هر سبزه جوان آبی ست
حس و حال درختها سبز است
حال و روز پرندگان آبی ست
ناگهان رنگ ابر می گیرد
آسمانی که ناگهان آبی ست
گاه می بینی آسمان خیس است
زیر باران و، همچنان آبی ست
ابرها اشک شوق می ریزند
دل هر قطره بی گمان آبی ست
وقتی این گونه باغها سبزند،
وقتی آن گونه آسمان آبی ست،
می توان روح شعر را حس کرد
نمره خالق توانا: بیست!/ سیدمحمدجواد شرافت

در شعر بالا چند ویژگی وجود دارد که «ساده سرایی» را برای ما تفهیم می کند:
1. هیچ واژه ناآشنا و نا مأنوس در آن به کار نرفته است. یعنی در خواندن و فهم  آن لازم نیست از کتاب فرهنگ لغات استفاده کنیم!
2. تمام بیت ها( جملات) با فعل  تمام شده اند یعنی شاعر سعی کرده است کلمات و جملات را به صورتی بیاورد که خواندن شعر و موسیقی آن برای کسی دشوار نباشد؛ طبیعتاً در این حالت، مفهوم شعر هم برای ما به شیوه بهتری انتقال می یابد.
3. تمام جملات کوتاه است؛ یعنی هیچ جمله طولانی وجود ندارد که ما بخاطر خواندنش، سر و ته متن را گم کنیم و اصلا نفهمیم که شاعر چه می خواهد بگوید؟
4. تمام کلمات شعر، ساده اند چون محسوس و عینی هستند؛ کلماتی مثل: باران، باغ،آسمان،سبزه، درخت، و... همه برای ما قابل درک است همین کلمات، زمینه ساز شده اند تا شاعر بتواند مفهومی والا و ارزشمند را در بیانی ساده ارائه کند:« نمره خالق توانا: بیست!»
5. جملات شاعر، کاملا شبیه حرف زدن مردم است یعنی شاعر،  دقیقا مثل زبان مردم-اما شاعرانه و خیال انگیز- با ما سخن میگوید.
پس بر اساس این شعر یاد گرفتیم این پنج اصل مهم را در ساده سرایی توجه داشته باشیم.


ادامه نمونه هارو میتونید در ادامه مطلب بخونید