سینما کاغذرنگی: درون و بیرون

تا حالا دلتان خواسته به درون آدم ها سفر کنید؟ مثلا ببینید یک نفر که یک کاری را میکند واقعا در دلش چه چیزی گذشته که این کار را کرده است؟مثلا کسی که در اتوبوس یکهویی میزند زیر خنده چرا میخندد یا کسی که وسط جمع یکدفعه چشمهایش پر اشک میشود دلیلش چیست؟

فهمیدن چیزهایی که در سر آدم ها میگذرد علاوه بر جذاب بودن میتواند خیلی هم ترسناک یا شاید هم ناراحت کننده باشد.

انیمیشن "درون و بیرون" ما را به سرزمین ذهن،افکار و خاطرات دختری بانم رایلی میبرد و ما را پای قصه ها و غصه ها و شادی های او مینشاند،پیشنهاد میشود این انیمیشین خیلی خیلی جذاب را از دست ندهید.کارگردانش هم کارگردان انیمیشن جذاب دانشکده هیولاها ست و به قولی در انیمیشن سازی برای خودش اوستاست!

البته این نکته قابل ذکر است که به این انیمیشن فقط به عنوان یک انیمیشن نگاه کنید،مگر نه از لحاظ علمی و روانشناسی و دینی دارای مشکلاتی هست که برای دانستنش بد نیست به نقد آن هم نگاهی بیندازید.

امیدواریم از دیدنش لذت ببرید،به امید روزی که خودمان بتوانیم چنین انیمیشن هایی را برای کودکان و نوجوانان دنیا بسازیم:)

+اگه معرفی کتاب ها،انیمیشن ها،داستان ها و شعر ها و هرچیز مناسب نوجوانان دیگه ای دارید برامن بفرستید خیلی خیلی خوشحال و ممنون میشیم!

نگارخانه کاغذرنگی: خداحفظشون کنه:)

طرح از:خانوم ر.ابوترابی

کتابخانه کاغذ رنگی: هستی

تا حالا شده دلتان بخواهد چیزی که هستید نباشید؟ مثلا دلتان بخواهد به جای یک دختر لباس گل گلی پوش تبدیل به یک پسر با تیپ اسپورت بشوید؟ یا اگر یک پسرید بشوید شبیه قهرمانان توی فیلم ها؟ مثلا سوپرمن و بت من با کلی کارهای عجیب و غریب؟

هستی قصه ما یک دختر بسیار جسور و بازیگوش است که از قضا اصلا از دختر بودن خودش راضی نیست و هر کاری میکند که بیشتر و بیشر شیه پسرها بشود اما اتفاقات غیرمنتظره ای می افتد که زندگی اش را از این رو به آن رو میکند..

 فرهاد حسن زاده از آن نویسندگان خیلی خوب کودک و نوجوان است با کلی جایزه های داخلی و خارجی که با نوشت هایش دست آدم را میگیرد و درست میبرد و میگذارد وسط یک ماجرای خیلی جذاب و قشنگ!

با هر سن و سالی که هستید اگر یک رمان به درد بخور و حال خوب کن آن هم از جنس ایرانی اش میخواهید "هستی" را از دست ندهید

چند خطی هم بخوانید از شروع کتاب خوب هستی:

"دستم شکسته بود. دست شکسته‌ام توی گچ بود و از گردنم آویزان. تازه، درد هم می‌کرد. ولی جرات جیک زدن نداشتم، از ترس بابا. بابا هم جیک نمی‌زد، به جایش غلغل می‌کرد. عینهو دیگ آبجوشی که آبش از کناره‌های درش بزند بیرون، جیزجیز جوش می‌زد و راه می‌رفت. آنقدر عصبانی بود که اگر تمام نخلستانهای آبادان و خرمشهر را هم به نامش می‌کردی، خوشحال نمی‌شد. حتی اگر تمام کشتی‌ها و لنجهای بندر را می‌دادی، یا حتی...

«بیا دیگه اِدبار!»

 هر کس نمی‌دانست فکر می‌کرد اسم من ادبار است. اسمم ادبار نبود و می‌دانستم معنی‌اش خوب نبود. من هم یواش راه می‌رفتم. چون می‌ترسیدم. می‌ترسیدم از پله‌ها بیفتم و دوباره شر به پا شود. دلم نمی‌خواست باز بروم توی اتاق گچ و دکتر آن یکی دستم را هم گچ بگیرد. بابا پایین پله‌ها ‌ایستاد و نگاهم کرد. آفتاب دم ظهر چشم‌هاش را تنگ کرده بود. عینک دودی‌اش را یادش رفته بود بیاورد. سفیدی تخم چشم‌هاش معلوم نبود ولی می‌دانستم چه‌قدر از دیدنم برزخ است. همان طور که بدجور نگاهم می‌کرد، گفت: «بذار برسیم خونه، بلالت می‌کنم.»

کلیشه نباشیم: چقد می ارزی؟

همیشه بینِ دوستان و آشنایانِ ما آدم هایی هستند که کارهای عجیب و غریبی میکنند. مثلا سالی یک بار گوشی تلفن همراهشان را عوض میکنند، یا از لوازم و التحریر خاص و خیلی گران قیمت استفاده می کنند.

آدم هایی که میدانند اجناسِ ارزان تر و بهتری برای استفاده هست، ولی باز اصرار دارند که جنس گران تر را خریداری کنند. این آدم ها در مهمانی های عید و دید و بازدید هایی که این روزها خیلی باهاش درگیر هستید بیشتر به چشم میایند. مثلا کت و شلواری که قیمتش با یه ماشین دست دوم برابری میکند یا روسری ای که میشود با پولِ آن شامِ یک خانواده ی پنج نفری را تامین کرد. کفش هایی که با تنهایی هزینه ی تحصیلِ ابتدایی یک کودک بی سرپرست است و ... .

گاهی ما هم دوست داریم مثلِ آنها باشیم. کیف و کفش های گران قیمت. روسری های ابریشمیِ براق و لباس هایی که فقط دیدنش دلمان را آب می کند، چه رسد به پوشیدنش.

اما آیا واقعا پوشیدن و داشتن و دست گرفتنِ همچین وسایلِ گرانقیمتی ضروری ست؟ نمیشود با یک دفترِ معمولی به مدرسه رفت یا با یک کفش ارزان قیمتِ تولیدِ داخل مهمانی های عید را گذراند؟

بیایید کلیشه نباشیم. خودمان باشیم، اندکی عاقل تر از بقیه. فکر کنیم با نصفِ هزینه ی هر کفش یا کیف یا لباس چه کارِ بهتری میشود کرد؟ چند گرسنه را میشود سیر کرد و هزینه ی تحصیلِ چند نفر را فراهم کرد؟ بیایید به جای اینکه فکر کنیم کیف و کفش و لباس و مداد و دفترمان چه جنسی و چه مارکی هستند و به چه قیمتی خریده شده اند، ببینیم خودمان چقدر می ارزیم؟

نویسنده:ملیکا مشتاقی

کارگاه شعرکاغذرنگی:ساده سرایی

به امیدخدا ازین ببعد در کاغذرنگی کارگاه شعری خواهیم داشت  با درس های استاد سید مهدی حسینی:)

جلسه اول:
یکی از مشکلات بزرگ شاعران نوجوان و جوان، تقلید از زبان بزرگان شعر است. آنها می خواهند مثل حافظ و سعدی و انوری و صائب شعر بسرایند تا مخاطبان باور کنند که آنها هم مثل حافظ و سعدی و انوری و صائب شاعرند!
اما این روش اصلاً درست نیست!
به یاد داشته باشیم که شعر، بیان رازهای درون و باورهای قلبی ماست که قرار است برای همدلان و همزبانان مان بیان کنیم به همین دلیل باید به زبان خودمان ساده و صمیمی حرف بزنیم نه با زبان حافظ و سعدی و انوری و صائب!
نکته دیگر این که تکرار حرف های حافظ و سعدی و انوری و صائب که هنر نیست! وقتی هنر اتفاق می افتد و شکل می گیرد که نوآوری و خلاقیت در آن ظهور یابد. در تکرار حرف دیگران، چیزی به نام نوآوری وجود ندارد و شاعری که سعی دارد به زبان بزرگانی چون حافظ و سعدی و انوری و صائب شعر بگوید، در همان قدم اول، راه رسیدن به شعر واقعی را بر خود مسدود کرده است.
البته به شاعرانی که تلاش دارند مثل حافظ و .... شعر بگویند، باید تبریک بگوئیم؛ زیرا دورنمایی وسیع و آینده ای روشن را برای خود ترسیم کرده اند؛ اما شرط  مثل حافظ و سعدی و انوری و صائب شاعر شدن، تقلید از زبان آن ها نیست! بلکه باید روش ها و تکنیک های آنان را بیاموزیم و با زبان خود شعر بگوئیم.
اولین درسی که از حافظ و سعدی در شاعری باید آموخت، ساده گوئی و صمیمی سرائی است. استفاده از الفاظ قُلمبه و نامأنوس با ذهن ها، اصلاً روش درستی نیست و باعث خستگی ذهن مخاطب و فرار او از شعر می شود.
بنابر این در درس امروز تلاش می کنیم ساده و صمیمی شعر بسرائیم. باید درست مثل حرف زدن – که خیلی راحت با معلم، والدین و دوستانمان با آنها سالم ولی صمیمی حرف می زنیم- بتوانیم حرف هایمان را بب زبانی دل نشین در قالب شعر بیان کنیم.
 در این جا چند نمونه از ساده سرائی را برایتان نقل می کنم:
نمونه (1)
باغ سبز است و آسمان آبی ست
جان هر سبزه جوان آبی ست
حس و حال درختها سبز است
حال و روز پرندگان آبی ست
ناگهان رنگ ابر می گیرد
آسمانی که ناگهان آبی ست
گاه می بینی آسمان خیس است
زیر باران و، همچنان آبی ست
ابرها اشک شوق می ریزند
دل هر قطره بی گمان آبی ست
وقتی این گونه باغها سبزند،
وقتی آن گونه آسمان آبی ست،
می توان روح شعر را حس کرد
نمره خالق توانا: بیست!/ سیدمحمدجواد شرافت

در شعر بالا چند ویژگی وجود دارد که «ساده سرایی» را برای ما تفهیم می کند:
1. هیچ واژه ناآشنا و نا مأنوس در آن به کار نرفته است. یعنی در خواندن و فهم  آن لازم نیست از کتاب فرهنگ لغات استفاده کنیم!
2. تمام بیت ها( جملات) با فعل  تمام شده اند یعنی شاعر سعی کرده است کلمات و جملات را به صورتی بیاورد که خواندن شعر و موسیقی آن برای کسی دشوار نباشد؛ طبیعتاً در این حالت، مفهوم شعر هم برای ما به شیوه بهتری انتقال می یابد.
3. تمام جملات کوتاه است؛ یعنی هیچ جمله طولانی وجود ندارد که ما بخاطر خواندنش، سر و ته متن را گم کنیم و اصلا نفهمیم که شاعر چه می خواهد بگوید؟
4. تمام کلمات شعر، ساده اند چون محسوس و عینی هستند؛ کلماتی مثل: باران، باغ،آسمان،سبزه، درخت، و... همه برای ما قابل درک است همین کلمات، زمینه ساز شده اند تا شاعر بتواند مفهومی والا و ارزشمند را در بیانی ساده ارائه کند:« نمره خالق توانا: بیست!»
5. جملات شاعر، کاملا شبیه حرف زدن مردم است یعنی شاعر،  دقیقا مثل زبان مردم-اما شاعرانه و خیال انگیز- با ما سخن میگوید.
پس بر اساس این شعر یاد گرفتیم این پنج اصل مهم را در ساده سرایی توجه داشته باشیم.

ادامه نمونه هارو میتونید در ادامه مطلب بخونید

ادامه مطلب

برگشتیم:)

خب ما هرچقدر که منتظر ماندیم اینترنت خانه مان درست شود نشد که نشد،دلمان هم برای اینجا پر میکشید.

تصمیم گرفتیم برگردیم،با گوشی پست گذاشتن سخت است اما بهتر از پست نگذاشتن است.

ببخشید که نبودیم

سلام:)

#موقت

نگارخانه کاغذرنگی:محرم

نقاشی از:ر.ابوترابی

+به امیدخدا بخش جدیدی به نام نگارخانه نیز به کاغذرنگی اضافه شد،نگارخانه جایی برای تصویر سازی های زیبای شماست.

از آسمان: چه کسی میخواهد عزیز شود؟

کسى که عزت می‌‏خواهد، پس عزت، همه از آنِ خداست.

• خیلی از کارهای روزانه ما، تلاش‌های ما توی زندگی، از سرِ آن است که دوست داریم عزیز بشویم. به آبرو و اعتباری برسیم. توی چشمِ خلایق کم و پست و حقیر جلوه نکنیم. درس می‌خوانیم، کار می‌کنیم، پول درمی‌آوریم، لباسِ خوب می‌پوشیم، خانه‌ی خوب، ماشینِ خوب، شغل خوب، همسر و بچه‌های خوب... دوست داریم بقیه هم ببینند و به ما به دیده‌ی تحسین نگاه کنند. به هر دری می‌زنیم و هر تلاشی می‌کنیم تا سرِمان را بالا بگیریم میان خلق خدا. بعد این وسط، اگر لطمه‌ای بخورد به این داشته‌هایمان، دیگر انگار همه‌ی آن عزت و آبرویمان را باخته‌ایم.

• بعضی‌ها اما عزت و اعتبارشان را از پول و خانه و ماشین و مدرک نمی‌آورند. هیچ‌کدام از این‌ها را هم ندارند اما توی چشم خلایق عزیزند، معتبرند. قرآن یادِمان می‌آورد که اگر دوست داریم عزیز باشیم، باید به منبعِ واقعی‌اش مراجعه کنیم. به کسی که همه‌ی عزّت، مالِ اوست. به کسی که عزیز شدن و ذلیل‌شدن در دست اوست.

• بعضی‌ها اعتبار و آبرویشان خداست، عزیزشدن‌شان مالِ آن است که به خدا وصل‌اند. تویِ دل مردم محترم و دوست‌داشتنی‌اند بی‌آن‌که داشته‌ی دنیاییِ ویژه‌ای داشته باشند. خدایی که وعده داده اگر حسابِ خودتان با من را صاف کنید، رابطه‌تان را با من اصلاح کنید، من خودم تضمین می‌کنم که رابطه‌ی شما را با مردم اصلاح ‌کنم، درست ‌کنم،  حتی بالاتر از این؛ توی قرآنش(مریم/96)  وعده داده که محبتّ اهل ایمان و عمل را توی دل‌ها می‌اندازد. آن‌ها را پیشِ مردم عزیز و دوست‌داشتنی می‌کند. خدایی که بلد است توی قلب‌ها نفوذ کند، خدایی که بلد است ذهنیت‌ها را، محبت‌ها را، علاقه‌ها را تدبیر کند، مدیریت ‌کند.


بسمِ الله الرّحمنِ الرّحیم
مَنْ کانَ یُریدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمیعاً

نویسنده:مریم روستا

کتابخانه کاغذ رنگی:سفر به گرای 270 درجه

تا بوده اینطور بوده که گفته اند جنگ مال ادم بزرگ هاست.جنگ چیز های حال بهم زن دارد.جنگ چیز های درد آور دارد و از این دست حرف ها، ولی خوب جنگ ما که هر جنگی نبود، اصلا داستان ما با کل دنیا توفیر میکند.

حتی میشود گفت که داستان جنگ ما بیشتر عاشقانه بود تا حماسی. جنگ ما هم درد داشت ولی خوب جنس دردش فرق میکرد،داستان جنگ ما "ما رایت الا جمیلا" بود.

 حالا شما اگر میخواهید یک روایت ناب از داستان عاشقانه نوجوان های هم سن و سال دهه شصتی تان بخوانید باید بروید سراغ کتاب "سفر به گرای 270 درجه" .

داستان به صورت اول شخص روایت شده.یعنی شما همان اول کار میروید تو جلد ناصر،تازه یک رفیق خیلی صمیمی به اسم علی هم دارید

اینقدر همه چیز واقعی نوشته شده و دیالوگ ها قابل لمس است که حتم دارم با سوت خمپاره ها شما هم سرتان را موقع خواندن کتاب کمی خم میکنید!

حتم دارم وقتی گردان ناصر و رفقا دارد از روی کانال ماهی عبور میکند شما هم از بوی ماهی های گند زده حالتان بهم خواهد خورد.درست مثل من!

میدانم که شما بچه های درس خوانی هستید ولی خب راستش آقا ناصرِکتابمان خوب حواسش پی درس هایش نیست.یعنی نمیتواند درست و حسابی بنشیند پای درس و مشقش.راستش چند تا تجدیدی هم دارد.اخر میدانید چرا؟راستش اقا ناصر ما عاشق شده است! پس بخوانید این داستان عاشقی اقا ناصر را..

 

 

پ.ن: مبادا که تابستان تمام شده شما کتاب خواندن را زمین بگذارید. از همین روز های اول یک برنامه ی درست و حسابی بگذارید برای کتاب خواندنتان. بگذارید وسط حجم انبوه ریاضی و فیزیک و شیمی و زیست به کله تان هم کمی از هوای تازه کتاب های خوب بخورد.خیلی خوب میشود که هر شب موقع خواب 10 صفحه از یک کتاب خوب را بخوانید.اصلا میتوانید کتاب ها را با خودتان به مدرسه ببرید و به رفقایتان هم نشان بدهید شاید آنها هم خوششان بیاید.

نویسنده:علیرضا احمدی

کلیشه نباشیم:ای که دستت میرسد کاری بکن

 

اینکه خدا گفته است "وای بر کم فروشان آنها که سهمِ خود از مردم را کامل میگیرند ولی برای دیگران کم میگذارند*" به مکاسب برمی گردد، به اینکه شاطر و بزاز و بقال و نانوا در جنس فروشی شان برای مردم کم نگذارند، اما اگر کمی وسیع تر فکر کنیم، میبنیم که کم فروشی در زندگی روزمره به خیلی چیزها مربوط میشود و اگر بخواهیم مطابق این آیه به هر کدام از اعمالِ روزمره مان که به نوعی مربوط به  دیگران نیز میشود نگاه کنیم در می یابیم که .کم فروشی به خیلی چیزهای دیگر هم مربوط میشود مثلِ کم فروشی در دوست داشتن، در محبت کردن، در بخشیدن، در خندیدن، در رویِ خوش نشان دادن، در اطاعتِ از پدر و مادر، کم فروشیِ در درس خواندن، کم فروشی در مروت و جوانمردی، از این ها هم بیشتر، کم فروشی در حالِ اقوام را پرسیدن، این روزها که راحت میشود کم فروش نبود، با یک پیامکِ ساده میشود از حالِ هم با خبر شد. کم فروش نباشیم، خوبی کنیم، مهربانی کنیم، در مسلمانی مان کم نگذاریم برای مردم، زیاد کتاب بخوانیم، زیاد از وقتمان خوب استفاه کنیم، زیاد کارِ خیر کنیم و زیاد جسارتِ ایستادن مقابلِ باطل را داشته باشیم. در پیش دستی کردن کم فروشی نکنیم، مدام منتظرِ اینکه بیایند سراغمان، حالمان را بپرسند یا آشتی کنند نباشیم، کلیشه نباشیم، آن کسی باشیم که زودتر قدم به جلو برمیدارد، آنی باشیم که بیشتر خدا را دوست دارد، حواسمان باشد کم فروش نباشیم.

* آیه یک ، دو و سه سوره مطففین

نویسنده:ملیکا مشتاقی